Mooi afscheid in Euroborg moet periode Jans doen afsluiten
Ondanks dat FC Groningen nog niet is uitgevoetbald dit seizoen, werd er na afloop van de laatste competitiewedstrijd alvast afscheid genomen van een drietal spelers en natuurlijk in het bijzonder van Ron Jans en Raymond Libregts. De discutabele en veelbesproken overstap van ‘onze’ Ron Jans werd zondagmiddag even vergeten en zodoende kreeg hij een heel mooi en emotioneel afscheid in de Euroborg. De periode Jans wordt afgesloten. Dubbele gevoelens komen naar boven, voor de één emotioneler dan voor de ander.
Allereerst de spelers: Mike Zonneveld, Martijn Meerdink en Goran Lovre. Zonneveld werd begin dit seizoen gehuurd van PSV maar vond het jammer dat hij mede door blessures niet heeft kunnen brengen wat hij wou. Toch heeft hij in totaal 21 keer gespeeld voor de FC waarvan tien basisplaatsen. Hij ontving als eerste een welverdiend applaus voor zijn inzet dit seizoen.
De tweede naam kwam bij sommigen wat onverwacht, want waar was Morten Nordstrand? Het was Martijn Meerdink die ook nog een officieel afscheid kreeg. Na vorig seizoen vertrok hij naar De Graafschap alleen kwam niet veel aan spelen toe daar door blessureleed. De twee seizoenen ervoor kwam hij uit voor FC Groningen. Zelf zei Meerdink dat het niet bepaald zijn beste jaren zijn geweest, maar sprak tevens uit dat hij bij een prachtige club heeft mogen voetballen. En dat valt natuurlijk altijd goed!
Als derde en laatste speler die afscheid nam kwam Goran Lovre. In de tweede helft had hij nog een kleine aanvaring met een deel van de fans, maar dat werd gelukkig vergeten bij het afscheid. Na vier seizoenen bij Groningen verdiende ook hij een waardig afscheid, al was het niet altijd even oogstrelend wat hij liet zien. Hij bleef werken voor de ploeg en bleef zo van waarde. Hij was zichtbaar geëmotioneerd, bedankte het publiek en werd bedankt. Op de FC site reageerde Goran naar aanleiding van zijn afscheid. “Het is vreemd om hier te staan en pas nu voel ik dat er een einde komt aan mijn tijd bij FC Groningen,” aldus Lovre. “Dat je dan emotioneel bent, is normaal. Ik heb hier vier jaar gespeeld en de club is een soort familie voor me. De mensen binnen en buiten de club en natuurlijk het publiek dat vandaag zo mooi reageerde. Dat doet veel met me.”
Toen was het de beurt aan assistent-trainer Raymond Libregts. Na vijf jaar trouwe dienst in de schaduw van Ron Jans gaat hij met hem verder. Met hem naar Heerenveen. Heeft natuurlijk ook erg goed werk verricht voor de club. Maar net als zijn werk als assistent-trainer, in de schaduw van Jans, was ook zijn afscheid een beetje in die schaduw. Misschien gek maar wel passend en mooi.
Want natuurlijk draaide het allemaal eigenlijk om de trainer: Ron Jans. Niet zo gek, want een periode van acht jaar is lang. Erg lang. Zeker in het hedendaagse voetbal. Heel Nederland was dan ook jaloers op FC Groningen. Nooit gezeur over trainers, nooit speculaties over een vertrek, altijd rust in het hoge noorden. Zo keek heel Nederland er tegenaan. Zei je FC Groningen dan zei je Ron Jans. Iets bijzonders waar je best trots op mag zijn. En natuurlijk waren we dat ook met z’n allen. Maar des te harder kwam de ‘klap’ dan ook aan toen bekend werd dat ‘onze’ Ron naar Heerenveen vertrok.
Ron Jans was dan wel niet een perfecte trainer, ook aan hem kon je je ergeren. Wissels en tactische beslissingen werden regelmatig in twijfel getrokken. En vooral enkele incidentjes tussen Jans en de supporters worden zeker niet gewaardeerd en wekten boosheid op. Want hij bekritiseren van je eigen supporters doe je niet. Vooral niet openbaar voor de Nederlandse televisie, prime time zondags tussen zeven en acht. Nee, Jans werd lang niet altijd begrepen, maar altijd bleef die respect voor de trainer die ons cluppie naar boven heeft weten te krijgen. Uiteraard deed hij dat niet alleen, daar komt veel meer bij kijken dan alleen goed les geven. Maar toch verdient Ron een groot deel van de credits. Want bij slechte resultaten wordt een trainer ervoor afgerekend, dus wanneer er iets moois is bereikt verdient de trainer ook een complimentje. En ja, hier is zeker iets moois bereikt de afgelopen jaren.
De overstap naar Heerenveen is op z’n zachtst gezegd niet handig. Veel supporters, waaronder ik, zullen die keuze nooit begrijpen. Het had een nog mooier afscheid kunnen worden wanneer hij voor een ander buitenland had gekozen. Maar de reactie van het publiek zondag was erg netjes te noemen en respectvol. Eigenlijk net als het spandoek wat eerder dit seizoen op de tribune verscheen, de eerste thuiswedstrijd nadat alles bekend was geworden van zijn vertrek, met de tekst “Ron, wisselen is nooit je sterkste punt geweest”. Scherp, maar respectvol en dankbaar. Erg netjes. Zo laat je zien het niet eens te zijn met zijn keuze, maar waardeer je ook zijn werk. En dat mag ook niet onderschat worden, zijn positieve punten.
Het afscheid dat Ron Jans kreeg was mooi. Misschien ietwat vroeg maar hopelijk kan dat nog een keer overgedaan worden, op het bordes op de Grote Markt! Dit afscheid moet de lange periode Jans doen afsluiten. En dat is eigenlijk best gek.
Ron bedankt voor de mooie jaren!