FC Groningen of Newcastle United
Afgelopen weekend heb ik met nog een aantal andere FC Groningen supporters een bezoek gebracht aan Newcastle United. Het was al een half jaar geleden gepland om daar eens te kijken hoe het daar aan toe ging, voor, tijdens en na de wedstrijd. Hierbij heb ik een klein beetje een vergelijking willen maken ten opzichte van de beleving bij FC Groningen. Ik weet het, het is niet helemaal eerlijk zo'n vergelijking te maken, maar je kan wel zien hoe een supporter het bij een andere club beleefd.
Na een bootreis met ( 1500 ) 85 % mannen met 14 uur vol met entertainment, de daarbij behorende alcohol en versnaperingen, vol en bijgepraat over voetbal kwamen we in Newcastle aan. Newcastle Uniteddie dit seizoen al 3 trainers heeft versleten zou een wedstrijd spelen tegen Chelsea de ploeg van Guus Hiddink. Aangekomen bij het stadion viel gelijk de enorme fanstore op. Enorm, omdat een vergelijk met de benedenverdieping van V&D niet zou misstaan. Het aanbod was groot en het was er erg druk. Het voordeel van het stadion is, dat het midden in het centrum staat. Tijdens de route naar onze ingang kwamen we de bus van Chelsea tegen. Terwijl de spelers uit de bus stapten hielden twee politieagenten op paardde suporters een beetje in het gareel. Doorgelopen konden we kiezen tussen een trap en een lift. Wij allen hadden al spijt ervan dat we de trap hadden genomen. Maar goed je bent op leeftijd doet stoer, je weet hoe dat gaat. Boven aangekomen kwamen we bij een deur. Daar zaten 2 wat oudere stewards achter een tafeltje. Je werd welkom geheten en kwamen vervolgens in een gigantisch ruimte. In deze ruimte die zeg maar paralel meeliep met het stadion kon je eten, drinken, waren grote schermen met voetbal en was de sfeer heel relaxed. Je kon daar gezellig zitten met elkaar, kletsen over wat er komen gaat, ondertussen met verbazing rondkijkend. Het Sint James Park zoals het stadion heet kan 50.000 mensen bergen. Vanuit het restaurant liepen we naar een schuifdeur, vanwaar wij onze plaatsten in konden nemen. Even voor de duidelijkheid het waren geen VIP plaatsen. Het was een half uur voor de wedstrijd en geen hond nog te zien in het stadion. De meeste mensen bleven lekker zitten in het restauratie gedeelte tot vlak voor de wedstrijd. Fanatieke supporters, vaders met kinderen, hele gezinnen alles zat door elkaar. De plaatsen in het stadion waren prima maar wel een stukker nauwer dan bij FC Groningen.
Een wedstrijdverslag hier heeft geen zin, dat kan je wel elders vinden. De beleving van de supporters is toch wel het vermelden waard. Om eerlijk te zijn, het viel mij en anderen een beetje tegen. Het was bomvol. De simpelste ballen werden met een lullig applaus begroet, echte strijdliederen hoorde je nauwelijks, de beleving vond ik wat afstandelijk. Newcastle United wel bekend als een volksclub, speelt in de degradatiezone en dat was dan ook wel te zien. FC Groningen zou er simpelweg over heen lopen. Chelsea speelde op 75 procent en won de wedstrijd simpelweg met 0-2. Wat mij ook opviel toen het 0-2 werd, was dat een groot gedeelte van de supporters weggingen en toen was er zeker nog pakweg een kwartier te spelen. In de rust van de wedstrijd had je trouwens alle gelegenheid om een biertje of andere dingen te kopen, de snelheid van afhandelen was hooguit één minuut.
Stadionschermen waren niet aanwezig. De scheidsrechter en grensrechter deden hun warming up echt gezamelijk. Ze waren niet van elkaar weg te slaan. De warming up van Chelsea werd gedaan door pak en beet 4 trainers en een ballen jongen ( volwassen man ) die constant de ballen op moest halen. De keeper werd warmgedraaid door de twee reservekeepers. De beide reservekeepers werden hierbij ook volledig ingespeeld. Tijdens de wedstrijd werd één bal gebruikt die constant opgehaald moest worden. Het respect voor de steward was heel groot. Na afloop van de wedstrijd was het snel gebeurd. Klinisch ging men naar huis. De pubs waren leeg, het stadion en restaurant idem dito. Weinig nabeleving dus.
Als je dat allemaal vergelijkt met FC Groningen dan is de beleving totaal anders. Geen 50.000 mensen maar 22000. Een half uur voor de wedstrijd loopt het stadion al aardig vol. Noord begint al te zingen en te klappen bij de betreding van de spelers voor de warming up. Supportergroepen bezingen elkaar. Vlaggen trommels, en regelmatig geweldige ontwerpen van de Fanatics. De opkomst, de beleving tijdens wedstrijd en het tot bijna de laatste minuut blijven zitten van verreweg het meeste publiek zijn de ingredienten bij FC Groningen. De emotie, het vervloeken, het uitzinnige juichen, het meebeleven van de club ligt op een duidelijk hoger niveau dan bij New Castle United. Het nazitten in een bomvolle supportershome, het bekijken van de persconferentie, het werkelijk ziek kunnen zijn van verlies of het goede gevoel te hebben bij winst. Het nalezen op de diverse site's, het reageren op elkaar, de meningsverschillen maar ook het gezamelijk optrekken.
Sint James Park is een geweldig stadion, sterker één van de mooiste die ik onderhand gezien heb. Maar wat moet je toch blij zijn dat je supporter van FC Groningen bent want een mooi stadion is één, maar de beleving is zoveel belangrijker. Newcastle Unitedis groot met een mooi stadion met een miljoenenschuld en met een klinische aanhang. FC Groningen is kleiner maar met een mooi stadion, zonder miljoenenschuld maar met een geweldige aanhang. Sterker, wij hebben wel 2 beeldschermen!