23-04-1967 Ajax - GVAV 0-1 legendarisch
Een legendarische wedstrijd. Heel Nederland praatte erover. De kranten stonden er vol van. GVAV had het toenmaligegrote Ajax verslagen en hoe. Een gevecht tot op het bot. Vrouwen en kinderen eerst. De mouwen omhoog, schoppen, slaan, schelden scheermes-slidings en kei-keihard werken.Jeetje had tranen in de ogen na afloop, ik was helemaal verkocht aan mijn club. De latere Europacupwinnaar was helemaalafgedroogd.
15 jaar was ik en zat in een oude kever ( met zo'n kleine ruit achter ) en reed met mijn vader naar Amsterdam. Voor het eerst ging ik naar een uitwedstrijd. En nog wel naar het toenmalige grote Ajax in stadion De Meer. Johan Cruyff, Piet Keizer, Sjaak Swart, Klaas Nunninga, Barry Hulshoff, Bennie Muller, Vasovic ze waren er allemaal. Het was gewoon een wereldelftal in die tijd. Ik zat op een mooie plek. De Amsterdammers zoals altijd een hoop lawaai, beetje dat blufferige keken mij meelijwekkend aan. Maar er werd ook gedeeld koffie en broodjes kreeg ik van een mooie blonde Amsterdamse die naast me zat. "Jeetje joh, kom je helemaal uit Groningen? Zijn jullie zeker wel een week onderweg geweest " zei ze lacherig.
Alles maakte op mijindruk, en zeker de spelers die het veld opkwamen.Het stadion ging te keer. De Ajax spelers liepen wat onverschillig het veld op, beetje in de trant van, we regelen dit ook wel weer even deze middag. GVAV met gespannen koppen. Jan Renders de aanvoerdervoorop Tonnie van Leeuwen strak gespannen. Ole Fritsen de geweldige Deen, Martin Koeman de ausputzer, Henk Cornelis het jonkie, de altijd prachtige Piet Fransen, Ferry Pettersoneen geweldige back, Hans Wortelboer, Dick van Vlierden, Johan Beuvink, Gerrit van Tilburg, ze gingen allemaal de strijd aan. Tegen een uitpuilend stadion en tegen een wereldelftal. GVAV stond toen onder leiding van de stoicijnse trainer Ludwig Veg.
De wedstrijd werd een geweldig boeiend gevecht. Ajax viel constant aan onder leiding van Johan Cruyff. MaarTonnie van Leeuwen groeide. Je zag het die vernijnige blik, die houding van kom maar op, we lusten jullie rauw. Martin Koeman corrigeerde maar waar hij kon. Hij schoffelde, schold, was gedreven. En toen kwam hij, de legendarische Ole Fritsen als een duveltje uit een doosje. Hij knalde de bal keihard tegen het net. Vasovic van Ajax probeerde nog te redden wat er te redden viel, 0-1 Ik sprong op, mijn drinken vloog in de rondte, ik werd gek. Dit kon niet, ja het kon wel, het was zo. Ik keek mijn vader aan, zijn mond stond open maar er kwam geen geluid uit. Ongeloof straalde uit zijn ogen.
Ajax beukte hierna op de goal van Tonnie van Leeuwen. Maar hij ramde alles eruit. Boven uit de hoeken, over de grond, met 2 man op zijn nek, het maakte niet uit. De Amsterdammers werden er zelfs stil van. Er was bewondering, respect.Hij sloeg, schopte, schreeuwde, scholdalles kon. Er werd gevochten voor elke meter door elke speler van GVAV. Kramp of geen kramp, de benen open, een blauw oog, vrouw en kinderen eerst. Van Leeuwen lag in het doel op de grond met Sjaak Swart boven op zich. De bal lag los. Hij sloeg zich werkelijk los en stortte zich op de bal met twee inglijdende spelers voor zich. Afgelopen!! De wedstrijd was afgelopen. 0-1 niet te geloven. Van Leeuwen op de schouders de spelers helemaal door het dolle heen.
Ik was op, helemaal stuk, maar wat voelde ik mij zielsgelukkig. Keek mijn vader aan. Die stond met zijn handen voor zijn mond, het ongeloof straalde van zijn gezicht. De mooie blonde dame die naast me zat poederde haar gezicht. "Zo zei ik, nu moet ik weer een week rijden om in Groningen te komen, maar mevrouw dit wordt de mooiste rit van mijn korte leven, het gaat een hele mooi week worden!
Volgende week zaterdag stap ik weer in de bus naar Amsterdam.
