Column: Investeerder of niet?
Hans Nijland liet gisteren een bommetje vallen in Nederland: nadenken over een private investeerder is niet meer taboe in Groningen. Uiteraard heb ik daar ook een mening over.
Laten we de feiten op een rijtje zetten: onze club lijdt verlies, dat is inmiddels bekend. Spelen om Europees voetbal is geen zekerheidje meer. En als je je al plaatst, dan moet je ergens half juli je door een aantal voorrondes worstelen om daadwerkelijk mee te doen om de knikkers. Talenten als Suarez, Robben, van Dijk liggen voor ons niet voor het oprapen. De scouts vinden ze wel, maar dat doen scouts van grote (buitenlandse) clubs eveneens. Bij onderhandelingen sta je dan gelijk met 2-0 achter. Je moet als relatief kleine club met een heel goed verhaal komen, wil je ze aan je binden. Soms lukt dat, zoals met Doan, maar vaak ook niet.
De afgelopen 10-15 jaar heeft de commercie, en dus geld, de overhand genomen in het voetbal. Wereldwijd worden er miljarden geïnvesteerd in clubs, al dan niet door private investeerders. De UEFA en FIFA doen daar hard aan mee. Nederland blijft achter op zowel voetbalgebied als financieel. Dat heeft onder andere te maken met het licentiesysteem. De KNVB hanteert categorieën waar clubs aan moeten voldoen. Het huishoudboekje moet op orde zijn. In landen als bv Spanje, mag Real Madrid rustig een half miljard (!) schuld hebben. Het merk “Real Madrid” heeft sowieso een marktwaarde die ongekend is, en dat is blijkbaar genoeg om te blijven bestaan. Daar kun je als klein voetballand onmogelijk tegen opboksen.
Private investeerders, is dat nu werkelijk zo eng? Je zou zeggen van wel, gezien recente debacles bij Roda en ADO. Rechtszaken, geld wat beloofd is maar niet komt, gouden bergen tot aan de hemel, investeerder die zomaar maanden in een cel zit, het is net een klucht. Maar wel een klucht waar je als club niet op zit te wachten. Maar het grote verschil is dat deze clubs in zwaar weer terecht waren gekomen en bijna omvielen. En hoe het ook draait of keert, dat is bij FC Groningen niet het geval. Met andere woorden, er is geen acute noodzaak om een investeerder te vinden. Je kunt alles nachecken en onderhandelen zonder tijdsdruk. Maar de vraag is, moet je dit willen? Ik denk dat het gaat om 2 keuzes; of je wil meedoen om de (Europese) knikkers, of je accepteert dat dit incidenteel gaat gebeuren. Het heeft alles te maken wat de ambities zijn en wat supporters verwachten, realistisch of niet. Teruggrijpen op het (recente) verleden heeft geen zin, dat is al lang achterhaald. De commerciële en financiële trein dendert door, en je kiest er zelf voor of je er op meespringt of niet.
Is het dan allemaal zo somber? Mwah, dat denk ik niet. Als er iets is waar wij Nederlanders goed in zijn, is het oplossingen zoeken die niet teveel geld kosten. AZ heeft een uitstekende jeugdopleiding en wij zijn daar ook mee bezig. Gerard Kempkers weet als geen ander wat topsport inhoudt. We hebben dit seizoen al een paar aan het werk gezien in de Euroborg. Dus het kan wel degelijk om jeugdspelers aan je te binden. Creatief zijn is het credo, maar dat heeft tijd en geduld nodig. Wat bovenal verstandig is: verkennen en niet bij voorbaat alles afwijzen. We weten in ieder geval hoe het niet moet. De clubkleuren en naam zijn gewaarborgd in het gouden aandeel. Je ogen sluiten voor de realiteit is dom en kan je de kop kosten. Het hedendaagse voetbal is niet meer als 10-15 jaar geleden en komt ook niet meer terug. Dat Hans Nijland en co dit gaan onderzoeken, vind ik juist een goed. Pas dan kun je een goed besluit nemen of je hier in mee wilt gaan of niet.
Eindredactie: Thijs Faber
